| 2011: Tannat |
| Wanneer en Wie | 7 Februari
Verslag: Bert Gilles
Wijnkeuze: Theo Heselmans |
| Intro | Tannat: mondvol karakter
De term 'Tannat' suggereert eigenlijk al grotendeels de essentie van deze druif, gezegend als ze is met een meer dan behoorlijke dosis tannine. Dit verklaart meteen de, eertijds, geringe verspreiding van deze cépage op het Franse wijngrondgebied. Droge, krachtige tannines zijn immers nooit een publiekslieveling geweest…
Nagenoeg uitsluitend aangeplant in de Gascogne, geprangd tussen de Bordeauxstreek, de Atlantische kust en de Spaanse grens, werd deze druif in het verleden overigens vaak ter hulp geroepen om de wat mager uitgevallen cru’s uit de Bordelese wingerd wat op te peppen.
Merkwaardig genoeg keerde net dit vermogen zich tegen deze druif omdat ze veelal streng tanninegeladen wijnen voortbracht die pas na vele jaren lagering op dronk kwamen.
Assemblage met andere druivenrassen maar vooral de moderne inzichten in wijngaardbeheer en vooral in vinificatietechniek (koude maceratie en lagere gistingstemperatuur) brachten hier ook soelaas met vlotte, toegankelijke maar toch karaktervolle wijnen tot gevolg. Niet voor niets begonnen Gascognewijnen overal prijzen weg te kapen.
Ondertussen was de Tannat al een tijdje aan een wereldwijde veroveringstocht begonnen en werd ze zelfs in Uruguay tot nationaal druiven icoon verheven, met dezelfde successtory als de Malbec in Argentinië tot gevolg. |
| De Selectie |
 |
1. Madiran, Réserve des Tuguets 2007
Paarsrood met mooie helderheid.
Kruidig getinte neus met kriek en amandel.
Behoorlijk pittige tannines, gekoppeld aan stug zuur met noordkriek in de voorhoede. Ook wat boterig aar nog steeds met cacaoachtige bitterheid en levendig zuur tot in de finale. De wijn lijkt wat onrijp.
G: 11 4.89 €. |
 |
2. Domaine Aubert, Madiran 2006
Kriek met paarse tint.
Hier is de neus al heel wat meer genuanceerd met aroma’s van pruimenjenever, rodebessencoulis en champignons.
Stevige maar toegankelijke tannines zetten de smaak aan, samen met enigszins té levendig zuur en rood bos- en pitfruit.
G: 10.5 5.49 € |
 |
3. Madiran Prestige 2003
Diep doorkleurd kersenrood.
Volle geur van gestoofd fruit, rijpe kers, blauwe pruim en zoethout.
Volle, krachtige tannines, ondersteund door warme alcohol en zuren in balans. Peperig accent met cacao, blauwepruimenjam, zwart fruit op alcohol en tabak&ceder in de finale. Evenwichtige wijn.
G: 13 6.44 €. |
 |
4. Ch. Viella Tradition 2007
Zeer diep doorkleurde kriek met paarse robe.
Krachtige, kruidige neus van rijp donker gestoofd pitfruit, aangevuld met blauwe pruim en zoethout.
De smaakaanzet komt weer behoorlijk bitter over met jonge walnoot maar ook met zwart fruit op alcohol, cacao en drop. Net voldoende zuur en een aangename peperige finale sluiten af.
G: 13.25 5.49 €. |
 |
5. Terre de Moraines, Madiran 2007
Kriekenrood met paarse tint.
Wat kruidiger geur van fumé, animaal, mest en biergist.
Spitse en ook droge tannines, rood fruit, framboos, jonge noodkriek en verbrande broodkorst. Eerder bescheiden genuanceerd.
G: 11 7.05 € |
 |
6. Salton Classic, Reserva Especial, Brazil – 100 % Tannat 2009
Kriek met paarse robe.
Kruidig getinte neus met accenten van gerookt, eucalyptus, jong rood pitfruit, braam karamel en bosgrond.
De krachtige, peperige maar niet te droge tannines worden omgeven door fris zuur en door rijper donker bos- en pitfruit: kers, pruim, braam. Peper, karamel en zoethout ronden af.
G: 13.5 9.85 €. |
 |
7. Don David Tannat, Argentinië 2008
Bijzonder diep doorkleurd kriekenrood met levendige paarse robe.
Indringende, complexe neus van rijper donker fruit, zoethout, kaneel, leder en een vleug eucalyptus.
Zeer levendige, droge maar o zo smakelijke tannines van zwarte chocola, mooi in evenwicht met soepele zuren, zwarte pruim&braam, peper, zoethout, ceder en tabak. Mooi evenwicht kruidigheid-fruit!
G: 14.75 8 €. |
 |
8. H. Stagnari, Tannat viejo 2007 Uruguay
Kriek met paarse robe.
Kruidig getinte neus met accenten van groene amandel (kersenpit), eucalyptus maar ook van donker gestoofd fruit.
Milde en volle aanzet van zoethout, kaneel, rijp zwart gedroogd en in alcohol gemacereerd fruit, pruimencompote. Ceder, zoethout tabak en peper in de finale.
G: 15 12.04 € |
 |
9. Mooi Bly Tannat Zuid-Afrika 2007
Zeer diep doorkleurd kriekenrood met paarse tint.
Kruidig getypeerde neus met munt, eucalyptus, alcohol, naast rood gestoofd fruit en bosvruchten.
De smaak wordt getekend door levendige maar zeer toegankelijke tannines, zoethout, karamel, peper en crême brûlée, alles mooi in balans.
G: 15.5 17.60 €. |
 |
10. Montus, Madiran 2002
Zeer diep doorkleurd kriekenrood.
De wijn zet aan met een neus waar zoethout vooraan zit, waarna vlierbessen, blauwepruimencompote en zwart fruit op alcohol aanschuiven.
In de smaak nemen de tannines het voortouw met onmiddellijk veel peper en cacao. Zwart gedroogd fruit gaat hand in hand met presente zuren, mooi in balans. De lange afdronk wordt vooral getekend door gevarieerde kruidigheid. Volle, harmonieuze wijn!
G: 16 17.55 €. |
 |
| Nabeschouwing | Dank aan Theo voor deze boeiende, breed geschakeerde ontdekkingstocht langs de Tannatwijngaarden!
Volgend evenement: Maandag 14 maart: Onze jaarlijkse wijn- en kaasavond!
Yvonne zorgt voor de kaas & toebehoren
Jacques levert de apero.
Lief tovert een dessertje te voorschijn.
Ivo en M-Louise schenken 3 Rhônes uit
Bert zorgt voor de overige natjes.
Vergeet niet: "eigen bestek eerst!"
Staan al in de startblokken:
Ronny – Karin
Jacques – Nicole
Maria – Jozué
Ivo – Marie-Louise
Lief – Jan
Theo – Hilde
Bert – Ida
Yvonne
Lief B.
Chris
Verslag: Bert Gilles |
| Extra Info about Tannat | Geschiedenis
Tannat is een druivensoort. Het is een blauwe druif, vermoedelijk afkomstig uit de Béarn. De term Tannat komt uit het Occitaans: Tanat, van tan tanin, dat wil zeggen gebruind, wat komt door de sterke concentratie tannin, of door de donkere kleur van de druif, of door het bruinachtige aspect van de bladeren.
Andere benamingen: Moustroun (of Moustrous) in Landes, of Bordelais noir (niets met Bordeaux te maken) in Tursan.
De wijnen uit het Zuidwesten en zeker die uit Madiran zijn historisch gezien steeds concurrenten van de Bordeauxwijnen geweest. Feit is dat in dit gebied reeds wijnen werden verbouwd toen de Médoc en de Haut-Médoc nog niets meer waren dan moerasgebied.
Eenmaal ook in de streek rond Bordeaux de wijnbouw goed op gang kwam heeft men daar niets onverlet gelaten om de wijnen van de concurrentie zo veel mogelijk te boycotten. Eén van de zwaarste beproevingen die de wijnbouwers uit het Zuidwesten hebben moeten doorstaan was het feit dat de haven van La Rochelle, van waaruit zij hun wijnen naar het Noorden en naar Engeland verscheepten, gesloten werd. Daardoor werden ze verplicht de haven van Bordeaux (de grote concurrent) te gebruiken als uitvoerkanaal. Deze grote haven, die in se een enorm potentieel bood, toonde zich evenwel alras een grote hindernis in plaats van een grote troef. Bordeaux had inmiddels immers (door het huwelijk van Eléonore d’Aquitaine met de heer Henri Plantagenet) zéér grote exportprivileges gekregen voor de invoer van de wijnen naar Engeland. Deze privileges golden geenszins voor de wijnen uit het Zuidwesten die dus bij gevolg in het buitenland aan prijzen moesten worden aangeboden die beduidend hoger lagen dan deze van de Bordeauxwijnen. De Bordelezen zelf deden er nog een flink schepje bovenop, m.n. door in de praktijk, in de haven, steevast eerst de eigen wijnen in te schepen en er voor te zorgen dat de wijnen van de concurrentie een flink aantal dagen in de volle zon op de kades bleef liggen zodat die bij het inschepen niet zelden reeds in azijn was veranderd. Eén en ander kwam de reputatie van de wijnen uit het Zuidwesten, waaronder deze uit Madiran, niet ten goede.
Hierna volgde een periode van verval. De wijnbouwers kregen hun wijnen niet meer aan schappelijke prijzen verkocht en ze kozen er dan uiteindelijk (indien ze toch maar zeer lage prijzen voor hun wijnen konden krijgen) maar voor om kwantiteit in plaats van kwaliteit te maken. In de 20ste eeuw kwam er (zeer traag) een revival op gang die in 1948 resulteerde in het in het leven roepen van de A.O.C. Madiran.
De druivensoort wordt meer in Uruguay verbouwd, waar hij in de XIXe eeuw werd geïntroduceerd, dan in het zuidwesten van Frankrijk. In Uruguay wordt de soort soms Harriague genoemd (naar Pascual Harriague die hem in 1870 van uit het Baskenland meenam).
Zijn wijnen van de tannatdruif gezonder?
Ja, de beroemd geworden studie van Dr. Roger Corder van het Harvey-Instituut voor onderzoeken naar hartritmestoringen in Londen geeft het aan. Corder heeft door middel van onderzoek aan 28 wijnen uit verschillende landen willen aantonen hoeveel gehalte deze hebben aan polyphenolen, die beschermen tegen hart- en vaatziekten of aandoeningen doordat deze stof het dichtslibben of verengen van bloedvaten tegenwerkt.
Het verrassende resultaat was: Witte wijn en rosés geven minder bescherming.
Ook wijnen uit Australië zijn minder geschikt. Het hoogste aandeel aan werkzame polyphenolen (bijna vier keer zo veel als in andere wijnen), werden in een pikzwarte tannatwijn uit de Madiran (Zuidwest Frankrijk) gevonden.
Teelt en productie
Hij bestaat uit compacte trossen, cilinderachtig, met bolvormige druiven van een gemiddelde grootte, blauw-zwart gekleurd met een dikke huid. De druivenbladeren zijn pentagonaal, groot van afmeting en donker groen.
De soort geeft een late productie. Hij houdt van grintachtige zandgrond. Hij geeft zeer fruitige wijnen, rijk van contrasten, frambozen, exotisch hout, kaneel, tabak met veel tannine.
Na verblijf in eikenhoutenvaten, als de tannine zich verzacht heeft, geeft de tannat een intens rode wijn van een grote complexiteit, die zeer goed oud wordt.
Dit wil echter niet zeggen dat de tannat de afgelopen 15 jaar is omgevormd tot een makkelijke druif geschikt voor directe consumptie. Integendeel: een 100% pure tannat-wijn is pas na een jaar of tien echt op dronk. Wie minder geduld heeft, kan het beste kiezen voor een blend waarin tannat verwerkt is. Maar vergeet niet om er een stevig, smaakvol gerecht naast te zetten.
Jonge wijnen op basis van tannat zoals in Madiran zijn bijna Piëmontees; door zijn resulterende diepe kleur, hoge alcohol en extreem veel tannines wordt tannat wel vergeleken met nebbiolo. Tannat maakt in Madiran gewoonlijk 40 tot 60 procent uit van de blend waar cabernet franc, cabernet sauvignon en fer servadou zijn intrinsieke astringentie moeten beperken.
Daarnaast moet de wijn minimaal twintig maanden op vat worden opgevoed voor botteling, om dezelfde reden.
In een assemblage zal de tannat zich goed gedragen. Die functie heeft het vaker (Bordeaux). Het gaat goed met cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc en shiraz
Frankrijk
Deze druivensoort wordt gebruikt voor de volgende wijnen: Cahors, Côtes du Brulhois, Madiran, Irouléguy, Tursan, Côtes de Saint-Mont, Côtes de Gascogne.
Madiran's jongere broertje, de VDOS Côtes de Mont, is voor Madiran wat Bergerac is voor Bordeaux. Hier moet de blend minimaal 70 procent tannat bevatten. Een andere wijn op basis van tannat in het zuiden van Frankrijk is Irouléguy, meest bekend vanwege zijn rosé. Tenslotte moeten de rode en rosé wijnen uit het verre zuidwesten van Frankrijk nabij Béarn minimaal 60 procent tannat bevatten, maar hier meestal in blends met lokale specialiteiten als manseng noir, pinenc en courbu noir.
Madiran is een van de negen herkomstbenamingen in het Zuidwesten van Frankrijk. Het productiegebied strekt zich uit over 38 gemeenten in drie departementen, Gers, Pyrénées-Atlantiques en Hautes-Pyrénées. De wijnbouw dateert er al van de eerste eeuw voor Christus, maar kwam pas tot ontwikkeling in de elfde eeuw toen de Benedictijnen in het dorp Madiran een klooster oprichtten en miswijn produceerden. De kloosterkerk staat er nog steeds.
In 1948 kreeg de regio de status van appellation d'origine contrôlée.
Binnen de A.O.C. Madiran zijn er 4 cépages toegelaten : de tannat (specifieke Madirandruif die evenwel ook goed lijkt te gedijen in Uruguay waar hij evenwel heel andere wijnen oplevert), de cabernet franc (plaatselijk “bouchy” genoemd), de cabernet sauvignon en de fer servadou (of pinenc). Merk op dat door de aanwezigheid van de beide cabernets nogmaals de verwantschap met de wijnen uit Bordeaux (en dan voornamelijk uit de Médoc) wordt beklemtoond. De A.O.C. schreef voor dat er in de wijnen minimaal 40 % en maximaal 60% tannat moest voorkomen. Deze voorschriften hadden, hoe goed ze wellicht ook bedoeld waren, tot ongewild gevolg dat de wijnen uit Madiran hun typische karakter verloren.
De trots van de Madiran was immers de tannatdruif en de A.O.C. ging net het aandeel van déze druif gaan beperken. Meer hadden de wijnbouwers uit Madiran niet nodig om helemaal de moed te verliezen en ze deden geen enkele inspanning meer om toch nog enig kwaliteitsniveau te bereiken. De Madiranwijnen uit die periode (d.w.z. tot eind de jaren 70 van de vorige eeuw) worden dan ook omschreven als “brutaal, ruw, hard en zelfs ronduit ondrinkbaar”. Dit kon zo niet blijven duren en, zoals dat wel vaker gebeurt, werd de appellatie gered door iemand die de moed had tegen de stroom in te roeien.
Tot de jaren zeventig van de vorige eeuw was kwantiteit het belangrijkste doel, kwaliteit kreeg geen prioriteit. Daar kwam verandering in toen Alain Brumont zijn carrière begon als wijnmaker op het bedrijf Bouscassé in 1979. Een jaar later kocht hij eveneens het verlaten Château Montus.
Hij zette Madiran op de kaart. Met de oogst van 1985 zorgde hij voor opschudding. Zijn wijn werd even hoog gequoteerd als de allergrootste bordeaux. Dat betekende de doorbraak voor de hele streek. In 1991 werd Brumont door Gault-Millau bekroond tot wijnmaker van het decennium. Met Château Montus en Château Bouscassé bezit hij de twee best gelegen hellingen van de streek.
Hoewel Alain Brumont aanvankelijk heel wat kritiek kreeg en zelfs als een gevaar voor de appellation werd beschouwd wegens het atypische karakter van zijn wijn, zijn heel wat jonge wijnbouwers hem gevolgd. Het decreet van 1948 onderging drastische wijzigingen. Tot in 1975 werd Madiran gedurende 18 maanden gelagerd op oude vaten. Dat is teruggeschroefd naar 12 maanden en de oude vaten zijn vervangen door nieuwe eik. Verder wordt streng toegezien op de maximale opbrengst, momenteel 45 hectoliter per hectare. De rijpheid van de druiven wordt zorgvuldig gecontroleerd. Optimale rijpheid is van cruciaal belang voor tannat, een druif met een dikke schil, een hoge opbrengst en een rijk alcoholpotentieel.
In het vinificatieproces introduceerde Patrick Ducourneau van La Chapelle Lenclos de microbullagetechniek, waarbij hij kleine dosissen zuurstof laat opborrelen in de tank. Hierdoor wordt de strengheid van de tannine afgezwakt. De productie in de streek steeg van 53.000 hectoliter in 1990 naar 75.000 hectoliter vandaag. In 1953 besloeg de appellation nog slechts 6 hectare, vandaag is 1.460 hectare beplant.
De gevarieerde bodem wordt in drie categorieën ingedeeld. Een eerste gedeelte bestaat uit klei die meters dik is. De grond op de hellingen bestaat vooral uit ijzerhoudende zandsteen met afwisselend wat kalk. Een derde zone is dan weer een mengeling van klei en keien met hier en daar zanderige plaatsen.
De Pyreneeën en de Atlantische Oceaan beïnvloeden het klimaat. De zomers zijn meestal zeer warm en droog. Een lange zachte herfst wordt doorgaans gevolgd dooreen strenge winter. Er zijn heel wat lokale nuances waardoor diverse microklimaten ontstaan die hun stempel drukken op de wijnen.
Uruguay
Uruguay is naast Chili en Argentinië het derde Zuid-Amerikaanse land dat op vrij grote schaal wijn produceert en exporteert. Uruguay is gescheiden van Argentinië door de Rio de la Plata in het Zuiden en door de rivier de Uruguay in het Westen. De Oostelijke grens wordt gevormd door de Atlantische oceaan. De wijngaarden zijn verspreid over het hele land en de meeste ervan liggen in het zuidwesten, met als toonaangevende districten o.a. Colonia en Carmelo. Hoe noordelijker, des te warmer het wordt. Door de grote hoeveelheid neerslag bestaat er veel kans op schimmelziekten in de wijngaarden. Positief is wel dat irrigatie niet nodig is. Net als Argentinië heeft Uruguay sinds de jaren '80 een kwalitatieve inhaalslag gemaakt. Hybriden maakten plaats voor edele druiven.
Met de komst van de Spanjaarden in Uruguay aan het einde van de 16e eeuw werden de eerste wijnstokken geplant om het voortbestaan van het katholicisme te vergrendelen. Tot aan de commerciële periode hebben de religieuze immigranten de wijnbouw tot ontwikkeling gebracht. Reeds vanaf halverwege de 19e eeuw kent Uruguay veel immigrantenfamilies uit Italië en enkele uit Duitsland, Zwitserland, Frankrijk en Algerije. De meeste namen bezittingen rond de hoofdstad, Montevideo. Zij planten veel tannat en folle noir.
Het landschap van Uruguay bestaat uit licht glooiende heuvels en verhogingen met een bescheiden hoogte, gescheiden door rivieren die uitmonden in de zee of andere, grotere rivieren. Er zijn geen hoge bergen of uitgestrekte vlakten, geen onherbergzaam bos of woestijngebieden. Het klimaat is gematigd door het gehele land. De gemiddelde temperaturen zijn 17°C in de lente, 25°C in de zomer, 18°C in de herfst, en 12°C in de winter. Maximum temperaturen kunnen exceptioneel 40°C in de zomer bereiken, en minimum temperaturen -2°C of -3°C in de winter.
Het land profileert zich vooral met rode wijnen op basis van tannat. Dit van origine Zuidwest Franse ras - het is de druif van Madiran - vervult er min of meer dezelfde rol als de Malbec bij de buren in Argentinië: het is de 'nationale' druif. Deze druif werd eind 19e eeuw geïntroduceerd door immigranten uit Baskenland. Er staat nu meer van aangeplant in Uruguay dan in Frankrijk. Anders dan in de Sud-Ouest smaken wijnen van tannat in Uruguay in de regel minder tannineus. Naast de Tannat worden ook de cabernet sauvignon, merlot, chardonnay en sauvignon aangeplant. Er wordt veel houtrijping toegepast bij het maken van de wijnen.
In Uruguay is tannat uitgegroeid tot het nationale druivenras, verantwoordelijk voor circa 30% van de totale wijnproductie. De wijnen zijn fruitig, rond, toegankelijker en minder diep in kleur, voornamelijk bewerkstelligd door een kortere inweking. Toch laten ook daar de wijnen op basis van tannat een stevige tanninestructuur zien.
In het Glas
De wijnen hebben een intenspaarse kleur, een mooi fijn aroma met veel zwart fruit, bessen, pruimen, ook paddestoelen, waarbij de zuren enigszins aanwezig mogen zijn. De zeer aanwezige tannine, die bij de beste exemplaren mooi samengaat met het fruit.
Door de tannine wordt de wijn goed houdbaar en zal zich in rijpere wijnen complex ontwikkelen. Een wijn met een verrassende persoonlijkheid en lengte.
Lage zuren maar een goede fruitintensiteit van frambozen zijn ook typerend.
Château Montus
Château Montus werd in 1979 door Alain Brumont gekocht, met als enige doel de beste wijnen van Madiran te maken. Om deze droom te verwezenlijken, werd besloten alleen de beste percelen in productie te nemen en deze direct te herplanten.
Montus heeft nu 80 hectaren wijngaarden, beplant met 90% Tannat en 10% Cabernet. De stokken zijn tussen de 20 en 25 jaar oud. Expositie zuid/zuid-west. In 1994 is Alain Brumont begonnen met de reconstructie van dit fraaie domein, en deze nadert nu langzamerhand zijn voltooiing.
Ook hier blijkt weer de perfectie van deze gedreven man, dit is werkelijk fantastisch. De ondergrondse kathedraal (met opslag van de vaten) loont alleen al de moeite om het domein te gaan bezoeken !
Brumont bezit twee eigendommen welke afzonderlijk gevinifieerd worden. Montus op een grintondergrond, Bouscassé op een klei-kalk ondergrond. Montus is steeds iets eleganter, Bouscassé iets ruwer.
Château Montus
vijf trossen per wijnstok, 35 hectoliter,
Tannat (80%), Cabernet Franc (15%) & 5% Cabernet Sauvignon.
Een Intense zwarte kleur, mooie fruitige geuren met pruimen, diep geconcentreerd met stevige ronde tannines.
Château Montus 'Prestige'
100% tannat, stokken 25 jaar, steile zuidelijke helling, met grote kiezelstenen, rijping 14-16 maanden, 60% nieuw eiken, 40% eiken van 1 jaar oud, botteling ongefilterd.
Intens geconcentreerd fruit in de geur met veel raffinement. Deze wijn is de kroon op Alain Brumonts carrière. Aroma's van bramen en ander gekonfijt fruit, tannines die bijna zwoel zijn.
De wijn doet denken aan de 90-er toen die nog jong was.. Gemaakt van uitsluitend Tannat en rijping voor 60% op nieuw eiken vaten. Ook de malolactische gisting gisting vindt plaats in houten vaten. Geen klaring en geen filtratie. Slechts drie sleutelwoorden: harmonie, complexiteit en kracht.
Dit is de essentie van Madiran. Serveertemperatuur 16ºC tot 18ºC.
Mooi Bly (tekst komt rechtstreeks van de website (sic))
Als Tannat is een zeer krachtige groeier, trossen alleen de top kwaliteit belandde in de kelder. Na ontstelen het volledige beslag werd gepompt in de open fermentatietank en bewaard koud voor 2 dagen. Hoewel ponsen in deze periode hebben we gewonnen maximale kleur en smaak. De fermentatie duurde 2 weken en de wijn werd alleen geslagen met de hand. Na de gisting wordt het verse Tannat ging in kleine, 225 lt eiken vaten, 75% Frans en 25% Amerikaans, voor gezond ouder worden 14 maanden. Juni 2008 heeft de wijn is gebotteld en bewaard in de kelder voor een jaar.
Dit meisje Tannat heeft een diepe robijnrode kleur, die veel ouder worden van de potentiële shows. De neus is nogal complex met dennen, koffie een warme, gastvrije geur. De smaak is zo complex: vol en zacht perfect gebalanceerd in de sector groenten van hout. Hetzelfde smaken als op de neus komen terug in de smaak, warme kruidigheid, zoals mokka en donkere gedroogde pruimen.
Deze wijn is nog jong, maar heeft veel van de vergrijzing potentieel. Te wijten aan het schaarste een vrij unieke wijn.
De Mooi Bly Tannat, slechts 950 flessen, is beschikbaar sinds oktober 2009. |
|